Ήταν ο αφανής ήρωας, ο άνθρωπος που πρόσφερε απλόχερα, ο γελαστός Τέρι... Έτσι τον γνωρίσαμε όλοι όσοι περάσαμε πιτσιρικάδες απο τη Δόξα... όταν στριμώγναμε τα όνειρα μας μέσα στο ταξί... για να χωρέσουν όλα... σε αμέτρητα δρομολόγια με τον Τέρι οδηγό...
Συλληπητήρια στην οικογένεια του και στην οικογένεια της Δόξας.

"Μας είχε συνηθίσει μόνο σε ευχάριστες εκπλήξεις ο Λευτέρης (Σιαφαρίκας), σήμερα όμως επιφύλαξε την πιο δυσάρεστη. Έφυγε από κοντά μας εντελώς ξαφνικά και απροσδόκητα, προκαλώντας σε όλους μας πίκρα, θλίψη και οδύνη. Δυνατός σαν τα βουνά, μας είναι αδύνατο να πιστέψουμε ότι λύγισε εκεί ψηλά στον Άη-Λιά, στην πιάτσα των ταξί έξω από το νοσοκομείο Άρτας. Έφυγε χωρίς να ενοχλήσει κανέναν.

Το ταξί του Λευτέρη ήταν ακινητοποιημένο στην πιάτσα. Οι συνάδελφοί του τον προσπερνούσαν χωρίς όμως να υποψιαστούν ότι κάτι σοβαρό μπορεί να συνέβη. Βλέποντας το ταξί σταματημένο για πάνω από δέκα λεπτά, πλησίασαν και τον είδα γερμένο προς το τζάμι. Δεν αποκρίθηκε στο κάλεσμά τους και μόλις άνοιξαν την πόρτα έμειναν εμβρόντητοι. Όλα δείχνουν ότι υπέστη ανακοπή καρδιάς. Ούτε καν πρώτες βοήθειες δεν πρόλαβαν να του παράσχουν.

Η είδηση του θανάτου του κυκλοφόρησε αστραπιαία αφήνοντας άφωνη την τοπική κοινή γνώμη. Γνωστός και φίλος με τους περισσότερους, δεν ήθελε κανένας να πιστέψει ότι ο Λευτέρης «δραπέτευσε» το πρωινό, λέγοντας σε όλους το τελευταίο αντίο. Ότι ήταν πολύ αγαπητός είναι πολύ κοινότυπο να ειπωθεί. Ποτέ δεν του έλειψε το χαμόγελο και η αγάπη προς όλους. Ήταν πάντοτε πράος, ήρεμος και με καλή διάθεση.

Δεν έπαψε ποτέ να ενδιαφέρεται για τα κοινά, όμως ο μεγάλος του έρωτας ήταν η Δόξα Άρτας, της οποίας ήταν διοικητικό στέλεχος εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Δεν παρακολουθούσε από κοντά και με δοσμένη όλη του την ψυχή μόνο το ποδοσφαιρικό τμήμα, το ίδιο ενδιαφέρον επιδείκνυε και για τα υπόλοιπα τμήματα του συλλόγου.

Παρέμεινε πάντα παιδί και έτσι θα τον θυμόμαστε. Αιωνία του η μνήμη. Δεν θα σε ξεχάσουμε ποτέ φίλε Λευτέρη." (taxydromosartas.gr)